Igrom sudbine, Kalesijci su se našli pred izbornim ispitom i izazovom koji uveliko prevazilazi lokalni značaj. Njihov pozitivan glasački odgovor na najposebniju, bosansko-hercegovačku “brend” izbornu ponudu, zvanu Sead Džafić i Nezavisna lista, mogao bi potaknuti budući veliki talas nezavisnih kandidata i nada u istinske promjene širom BiH.
- Piše: Hasan Hadžić
(Tekst preuzet sa sa magazina DEPO.BA)
Ostane li, pak, opština Kalesija rob neprolazne “ljubavi” prema učahurenim političkim strukturama, zbog kojih upravo “izdiše”, biće to svojevrsna poruka da za ovu zemlju definitivno nema nade. Zato i nastavak priče o tome – zašto su “predizborne” oči šire javnosti uprte u Kalesiju, zahtijeva malo globalnog uvoda.
Međunarodni analitičari, specijalisti za jugoistok Evrope i Balkan, proljetos su u jednoj zajedničkoj analizi aktuelnog stanja i procjeni bliskog toka događaja u najproblematičnijoj zemlji u regionu, ukazali da se upravo u ovoj ekstremnoj nesreći i agoniji svih naroda, građana, dijelova i cjeline BiH, kriju šansa i potencijal za bitnu promjenu stanja.
Marš „čistih ruku“
Tu šansu oni su prepoznali u “pogodnom ambijentu” za pojavu novih, nezavisnih političkih lidera, iza kojih stoje konkretna djela i “čiste ruke”. Naravno, za razliku od učahurenih starih političkih struktura čije su se vođe, zajedno sa svojim užim svitama i klikama, svih ovih decenija nadmetale jedino u sipanju prašine “u oči” i otimanju hljeba “iz usta”narodu. Kao prvi važan test za nove lidere i njihove domete, u pomenutoj analizi su predviđani upravo predstojeći lokalni izbori.
“Veliki marš” nezavisnih nagovještavan je prvo za područje Federacije BiH zbog komplikovanijeg sistema funkcionisanja vlasti i stalnih blokada. Polazišne teze su bile srušene iluzije naroda u dolazak preporoda s SDP-ovom vlašću, čije perjanice su pokušale u jednom mandatu pokrasti i uništiti onoliko za koliko se SDA “namučila” preko dvije decenije. Dakako da se narodu smučilo sve ovo što je uslijedilo i nakon pretanke pobjede SDA, koja se pretvorila u neprekidni koalicioni košmar.
Ogoljeni “hipnotizer“ Komšić
Najprije je zaškripao i zaribao SDA-ov savez s Demokratskom Frontom, koju je narod prigrlio po inerciji ničim opravdane ljubavi prema lideru te stranke. Tip je šibičarskim verbalnim štosevima, a nikakvim djelima, hipnotisao mase deprimiranih nesretnika i u najzabačenijim zaseocima, te potukao sve rekorde u izbornoj podršci.
Taj Željko Komšić se ubrzo pokazao kao pala alternativa nepopravljivo iskompromitovanom Lagumdžijinom SDP-u, odnosno kao vjerni “iver” svoje izvorne “klade”. Naime, ujutro je najavio žestoku bitku protiv mafije, u koju je krenuo zajedno sa utemeljiteljima mafijaškog sistema, da bi se u podne predao, te upokojio i svoju “harizmu” i narodne zablude o njegovoj “uzvišenoj” posebnosti.
Koalicija najzakletijih neprijatelja
A onda je došlo do koalicije najzakletijih neprijatelja SDA i SBB, po principu “Oj Turčine za nevolju kume”, u kojoj se nikad ne zna ko kome više ne vjeruje. Pa kako onda toliko izvarani narod može da vjeruje u bilo kakav boljitak s takvom vlašću?!
Sve su ovo bili čvrsti argumenti pomenutih međunarodnih stručnjaka, naravno malo “ozabavljeni” u slobodnijem prepričavanju potpisnika ovih redova, da bi klonule nade mogla probuditi navala novih, nezavisnih lidera. Ali, tu spasonosnu navalu, sudeći po do sada najavljenom i viđenom, za ove izbore nećemo dočekati. Priča se pomalo o nekom Čauševiću u Zenici, Duraku u Ilijašu i još ponekom ponegdje, kao ozbiljnijim rivalima okamenjenih političkih struktura i njihovog vječitog “sjaši Kurta, da uzjaše Murta”.
A ponajviše se priča o Seadu Džafiću, nezavisnom kandidatu za načelnika Kalesije i Nezavisnoj vijećničkoj listi s njegovim imenom. Kao stanovnika Zvornika i Tuzle, između kojih se nalazi Kalesija, mene u zadnje vrijeme sve više zapitkuju o Džafićevom liku i djelu, te njegovim stvarnim izbornim šansama. Interesuju se za to kolege novinari, politički analitičari i obični građani – u Sarajevu, Bijeljini, Banjaluci, pa čak i u Srbiji, kad me profesionalna tržnica nanese.
Džafić kao Urugvajac Muhika
Pitaju me da nisu tek puke propagandne magle informacije o Džafićevim poslovnim uspjesima (jer, nisu mediji malo “velikih privrednika” danas napravili, a sutra srušili), da nije i on postao “veliki humanista” samo uoči izbora, kao mnogi drugi ? Dalje – da li zaista ozbiljno namjerava da cijelu platu daje za stipendiranje učenika i da proda službeni automobil u slične svrhe, poput legendarnog urugvajskog predsjednika Hozea Muhike (Jose Mujica)?
Zato sam se kod poznanika u Kalesiji naširoko raspitivao o detaljima Džafićevog juče i danas, da bih ljudima mogao odgovarati na pitanja o mogućem Džafićevom sutra. Ono što sam znao bez raspitivanja, i čemu se godinama radujem kad u kasno doba noći prolazim kroz Kalesiju, to je veliki parking pun automobila ispred Džafićeve fabrike “Unis Tok”.
Treća smjena
I uvijek se pomučim da povjerujem sopstvenim očima da još uvijek negdje radnička “treća smjena” obara norme. Jer, danas je to izuzetak, a nekad je bilo stvarnost mnogih fabrika, a naročito u industrijskim zonama Zvornika i Tuzle, gdje se sada mogu susresti isključivo opljačkane i sablasne hale i pogoni.
Džafićev “Unis Tok” je rijedak primjer da nekadašnja državna firma “diše punim plućima”, cijelu proizvodnju plasira na zahtjevno strano tržište, a prihodom od dobiti puni budžet opštine sa 17 posto. Još sam saznao da tamo radi 300 radnika, i da bi ih bilo znatno više da lokalni vlastodršci prethodnih godina nisu spriječili “Unis Toku” širenje i direktan pristup željezničkoj stanici, u inat prodajući okolno zemljište drugima, zbog čega plaća stravične transportne troškove.
Ubij, zakolji, da takav ne postoji
Poznato je i da je Džafić bio spreman investirati milione maraka u razne druge projekte koji bi značajno smanjili zastrašujući spisak nezaposlenih na kalesijskom Zavodu za zapošljavanje, ali ga je nekoliko garnitura vlasti u tome spriječilo.
Takođe sam se uvjerio da on nije sezonski i politički humanista, već da decenijama pomaže izgradnju infrastrukturnih i vjerskih objekata, zatim rad sportskih klubova, udruženja građana i brojne pojedince u raznim nevoljama. Ali, na veliko zaprepaštenje građana, i humanitarni projekti Seada Džafića su već odavno predmet opstrukcija kalesijskih vlastodržaca, koji su – zahvaljujući neradu, nesposobnosti i ličnom šićaru – doveli do opasnog zaostajanja ove opštine za ostalima u TK-u i šire.
Ćuprija spasa i most mućki
Kalesijski portali su pisali da je Rasim Omerović, kao pretposlednji SDA-ov načelnik i sadašnji nezavisni kandidat za istu funkciju, svojevremeno pokušavao na sve načine da spriječi Džafića da obnovi most na Spreči, porušen u poplavama, zbog čega su dugo ispaštali žitelji nekoliko naselja, odsječenih od svijeta. Razlog je bio što je Džafić uspio most obnoviti sa svojih 140 hiljada maraka, kada nije bilo nikakvog govora o njegovim političkim amcijama, a opštinsko rukovodstvo je za isti most planiralo “uložiti” 400 hiljada maraka iz narodne kase.
I portali i cijela Kalesija pričaju da to isto, pri sadašnjem pokušaju Seada Džafića da obnovi školu u svojim Donjim Raincima, radi i Ismet Mešić, SDA-ov kandidat za novog načelnika, a istovremeno sadašnji “načelnik po ovlaštenju”. Inače, to je patent kalesijskih vlastodržaca, nepoznat u svijetu, pa zato i veoma skup. Naime, nijedna opština, osim Kalesije, ne priređuje sebi luksuz da plaća dva gradonačelnika/načelnika – onog izabranog, Nedžada Dažafića, koji je odmah po izboru otišao “na bolovanje”, i Mešića koji je ovlašten da ga mijenja.
Strateške fleke i kapitalne rupe
Elem, Sead Džafić je bio spreman da plati obnovu škole u Donjim Raincima, čiji predračun iznosi 180 hiljada maraka. Ali, to Ismet Mešić i predsjednik SDA Kalesija Halil Jahić, preko nadležnih u Tuzlanskom kantonu, udarnički sprječavaju, da bi ovih dana tamo bile obavljene neke sitne krpačine za polijepe narodne pare. A sve u predizborno-taldžijske svrhe.
SDA-ov štab je, pored pomenutih fleka na školama, u “ambicioznom” predzbornom programu najavio i projekat krpljenja “udarnih rupa” na putevima. Niko ne zna šta su i gdje su te “kapitalne” rupe, ali svi znaju da će za to biti plaćeno preko 300 hiljada maraka iz siromašnog kalesijskog budžeta.
San o „Agrokomercu“
Okosnica predizbornog programa koji Sead Džafić sa Nezavisnom listom nudi biračima, zasniva se na značajnim poljoprivrednim resursima. Uvjereni su da se dobrom voljom i kvalitetnom prezentacijom mogu obezbijediti ulaganja investitora sa strane u poljoprivredno- prerađivačke kapacitete u selima, pored njiva i voćnjaka, po modelu nekadašnjeg giganta “Agrokomerca”, što je svojevremeno preporodilo Cazinsku krajinu. I sam Džafić je u tom smislu spreman uložiti značajna lična sredstva.
Dakako, to je ogromna promjena u odnosu na sadašnju i prethodne garniture vlastodržaca za koje obični Kalesijci dobro znaju da su, pored opstrukcija Džafića, onemogućili i poznatu kompaniju “Bingo” da otvori svoje farme, te planove drugih zainteresovanih investitora. Odnosno, da su sve radili i rade za lični ćar, a u korist opšte propasti.
Lagumdžijine žrtve
U cijeloj priči, nekako se ponajmanje pominje SDP čiji je kandidat za načelnika doktor Muhamed Osmanović. Poznato je da su se po broju glasova na prošlim opštinskim izborima kalesijski SDP-ovci bili skoro izjednačili sa SDA-ovcima, do tada uvijek superiornim pobjednicima. I mora se priznati da je u svoj toj prethodnoj SDA-ovoj superiornosti kalesijski SDP vazda bio dostojanstvena opozicija.
Međutim, glasačko tijelo, koje se zadnjih godina i u Kalesiji bilo ozbiljno navilo “u lijevo”, ne može lako oprostiti čelnicima kalesijskog SDP-a što su najfanatičnije u TK-u podržavali Lagumdžijinu liniju na kongresima nakon debakla SDP-a na opštim izborima prije dvije godine. Time su iskazali višak kalkulantsko-šićardžijskog manira i manjak reformističkog potencijala za ozbiljne promjene za kojima Kalesija vapi..
Kalesija – „prijestolnica“ izbora
Daleko lakše do narodnih ušiju dopiru riječi Seada Džafića da je u političku arenu ušao samo zbog toga da bi sa svojim timom, u slučaju podrške naroda, u Kalesiju privlačio investitore koje su dosadašnje garniture marljivo rastjerivale. Da mu je životni cilj da Kalesija ima što više firmi koje bi, poput njegove, zapošljavale po 300 i više radnika. I to radnika kojima nikad ni dana nije kasnila plata i ni sekunda nisu bile neovjerene zdravstvene knjižice.
Zato sam slobodan ustvrditi da je Kalesija dobila “brend” izbornu ponudu za predstojeće izbore u BiH, odnosno šansu da izabere načelnika i tim koji nude više i konkretnije nego iko drugi ijednoj drugoj opštini. Zato su se Kalesijci našli u centru predizborne pažnje u BiH, a to znači i glasačke odgovornosti koja prevazilazi lokalne okvire.
Biti ili ne biti
Naime, njihov pozitivan glasački odgovor na pomenutu ponudu mogao bi potaknuti i na opštim izborima talas novih i nezavisnih kandidata, poput Seada Džafića, i nada u istinske promjene širom BiH.
Ali, da ponovim prvu rečenicu i ključnu poruku ovog teksta: Ne budu li Kalesijci htjeli povjerovati sopstvenim očima i ušima, i ostane li opština Kalesija rob neprolazne “ljubavi” prema učahurenim političkim strukturama, zbog kojih upravo “izdiše”, biće to šira poruka da za ovu zemlju definitivno nema nade!
Piše: Hasan Hadžić
(NKP.ba)
